Τα Εγώπτερα

Ήρθε όμως αναπόφευκτα και η στιγμή που η μετάλλαξη υπερίσχυσε πληθυσμιακά – λίγο η φυσική επιλογή, λίγο η θετική σκέψη των επίδοξων γονιών, λίγο ο νόμος των πιθανοτήτων, τα εγώπτερα πλέον κυριάρχησαν μέσα στους επόμενους αιώνες, και η μετάλλαξη δεν άργησε να φανεί και σε άλλα είδη δεινοσαύρων. Και στο βάθος των χιλιετιών που ακολούθησαν η βιοποικιλότητα διαταράχθηκε ανεπανόρθωτα: Όσο τα εγώπτερα αποτελούσαν εξαίρεση, δεν ήταν δύσκολο να συγχρωτιστούν και να αναπαραχθούν με τους υπόλοιπους δεινόσαυρους. Όταν όμως έγιναν ο κανόνας, δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν μεταξύ τους, αδυνατούσαν να κοινωνικοποιηθούν, άρχισαν να αισθάνονται δυστυχισμένα και είτε μάλωναν συνεχώς, είτε αποτραβιόντουσαν και ζούσαν μοναχικά μακριά από τους άλλους.

Δεν άργησε να φανεί ο αντίκτυπος της κυριαρχίας των εγώπτερων στο συνεχώς μειωμένο αριθμό υγιών δεινοσαυρο-οικογενειών και στις όλο και λιγότερες γεννήσεις. Λίγο-λίγο, χρόνο με το χρόνο, τα είδη τους συρρικνώθηκαν, ώσπου εξαφανίστηκαν ολότελα από προσώπου γης. Τα αρχαία δάση σταμάτησαν ν’ αντηχούν τους βροντερούς βρυχηθμούς και τα επιθετικά κρωξίματά τους. Πέρασαν πολλά εκατομμύρια χρόνια από τότε, όμως για τη Φύση την ίδια ήταν δυο στιγμές. Δυο στιγμές Της πήρε να διορθώσει το λάθος Της και να δημιουργήσει τη μετάλλαξη που ήθελε εξαρχής, ώστε σήμερα να υπάρχουν κότες.