Τζέιμι & Τζέινι

Μη θέλοντας ο Λούκας να πάρουν τα μυαλά του αγγελάκι-Λούκα αέρα κι η δική του καρδιά θανατηφόρα δόση καλοσύνης, αποφάσισε πως τελικά θα κρατούσε μόνο την Τζέινι. Μάζεψε λοιπόν τα δύο πιθηκάκια και έτρεξε στον καταυλισμό των ιθαγενών προτάσσοντας τον Τζέιμι και, τσάτρα-πάτρα, ζητώντας από τους ιθαγενείς να τον κρατήσουν εκείνοι. Απ’ όσο μπόρεσε να καταλάβει, ανάμεσά τους ζούσε μια γυναίκα, που το μυαλό της είχε σαλέψει· η γυναίκα αυτή κάθε χρόνο κυοφορούσε και κάθε χρόνο τα παιδιά της πέθαιναν στη γέννα. Οι ντόπιοι τη θεωρούσαν καταραμένη και χάρηκαν με τον ερχομό του Τζέιμι, γιατί πίστεψαν αμέσως πως το μικρό πιθηκάκι θα βοηθούσε στην αποτίναξη της κατάρας της τρελής και ίσως τελικά ησύχαζε και το σαλεμένο της μυαλό.

[…] πιάστηκε από το πιάνο, στριφογυρίζοντας ολόκληρος και βλέποντας μπροστά στο κλαβιέ να παίζει ένας ακόμη παλιός του γνώριμος…

Κι έτσι ο Λούκας μας έφυγε εκείνη τη χρονιά από το καταπράσινο νησάκι με έναν καινούριο φίλο και συνείδηση όχι τόσο ελαφριά, ώστε να μην τη νιώθει – κάτι για το οποίο πάντα φρόντιζε με επιμέλεια. Επάνω στο πλοίο η Τζέινι τον διασκέδαζε όσο κανείς άλλος με τα καμώματά της – μπορούσε να κάθεται ώρες και να την παρακολουθεί να επιδίδεται στη μια ανοησία μετά την άλλη και θαύμαζε και απορούσε ταυτόχρονα με την τόσο κοντινή συγγένεια που είχε ακούσει ότι έχουν οι πίθηκοι με τους ανθρώπους. Πολλές φορές έπιανε τον εαυτό του να το σκέφτεται πολύ αυτό το τελευταίο, και κάγχαζε αναλογιζόμενος την ανωτερότητα του μυαλού του εν συγκρίσει όχι μόνο με της κακόμοιρης Τζέινι, αλλά και με των ναυτών του επίσης. «Ναι, ίσως μ’ αυτούς να έχει κάποια συγγένεια το πιθηκάκι,» έλεγε στον εαυτό του συχνά, όταν αποτύγχαναν να ακολουθήσουν πιστά τα προστάγματά του ή δεν έφερναν το αποτέλεσμα που περίμενε από αυτούς.

Τα χρόνια όμως περνούσαν, ο Λούκας είχε εντωμεταξύ βρει, αγαπήσει και αποχωριστεί το πιάνο του, και αρκετό καιρό μετά, όταν επισκέφθηκε την παραλιακή κωμόπολη όπου πλέον, έχοντας αφήσει τα πλιάτσικα πίσω του, ο φίλος του ο Μανουέλ έκανε χρυσές δουλειές ως έμπορος και είχε για τα καλά εδραιωθεί στην υψηλή κοινωνία της περιοχής, τον περίμενε ένας κεραυνός. Για να ακριβολογούμε όμως, αυτός που τον περίμενε εκείνο το μοιραίο βράδυ ήταν ο Μανουέλ σε μία μεγαλόπρεπη δεξίωση σπίτι του, για να του γνωρίσει τη γυναίκα του και τη μικρή τους κόρη…