«Φίλε, αν δεν σιχαίνεσαι, πάρε το μισό μου σάντουιτς και αυτό το χυμό πορτοκάλι. Και άμα θες κάτι άλλο έλα έξω από την τράπεζα, στη γωνία κάθομαι,» λέει ένας άστεγος, που σκύβει, μαζεύει το καπέλο από το έδαφος, το σκουπίζει πρόχειρα με ένα μαντήλι και το φοράει πάλι στο κεφάλι του κυρίου.
«Αλβανός είναι. Έχω δει πολλούς σαν κι αυτόν. Την έχουν ρημάξει τη γειτονιά! Μπαίνουν στα σπίτια μας, στα μαγαζιά μας, μας κλέβουνε και μας σκοτώνουν και από πάνω! Να πάνε από κει που ήρθαν!» φωνάζει μια κυρία με κακοβαμμένα κόκκινα μαλλιά και σάπια δόντια.
«Γερμανός είναι! Ο φον Άντενμπουργκ! Θα μαζέψει τα γυναικόπαιδα, θα τα εκτελέσει! Φύγετε! Φύγετε όλοι! Ακούτε τα αεροπλάνα που πετούν; Έχει δώσει εντολή αυτός!» φωνάζει μια μαυροφορεμένη γιαγιά, που πέφτει στο έδαφος και προσεύχεται σιωπηλά.
Πέντε άνδρες πλησιάζουν. Σκουντάνε με δύναμη τον κύριο στο παγκάκι, του βγάζουν τις ωτοασπίδες και του φωνάζουν δυνατά: «Ρε μαλάκα Μηνά, σε πήρε ο ύπνος με τις ωτοασπίδες! Και το κινητό σου είναι απενεργοποιημένο! Σε περιμένουμε τόση ώρα για το γύρισμα!»
Λίγα λόγια για τη δημιουργό: Η Μαρία Παπαδοπούλου είναι συγγραφέας. Το πρώτο της βιβλίο στα ελληνικά αναμένεται από τις εκδόσεις Λέμβος τον ερχόμενο Οκτώβρη, ενώ διηγήματά της στα αγγλικά μπορείς να βρεις στην Amazon εδώ, όπως και στο Short Story and Flash Fiction Society. Μην ξεχάσεις να επισκεφθείς και τους Λογοτεχνικούς Ορίζοντές της και να την ακολουθήσεις σε Instagram και Twitter.
Στο Ράφι 