Οι Σιφονιστές

«Από όλα τα πλάσματα του Σκότους,» μου είχε πει μια μέρα ο Ευγένιος, «οι καλύτεροι μασκαράδες είναι οι Σιφονιστές.»

Ο Ευγένιος είναι ένας από τους ελάχιστους ανθρώπους που γνωρίζω να έχουν επισκεφθεί το Άπατο Βαρέλι. Πιθανολογώ ότι το Άπατο Βαρέλι δεν το έχεις καν ακουστά και οφείλω να σε διαβεβαιώσω ότι, αν εξαιρέσουμε τα πλάσματα του Σκότους, τα οποία είναι οι μόνιμοι κάτοικοί του, κανένας φυσιολογικός, με σώας τας φρένας άνθρωπος δε θα ήθελε να βρεθεί εκεί ούτε ως τουρίστας. Εκτός βέβαια από τον Ευγένιο και μερικούς ακόμα συναδέλφους του, οι οποίοι επισκέπτονται το Άπατο Βαρέλι με αυστηρά ερευνητικούς σκοπούς.

Το Άπατο Βαρέλι στα πολύ παλιά χρόνια αποτελούσε αδιαίρετο τμήμα του κόσμου που γνωρίζουμε σήμερα. Κατά τον Ευγένιο πάντα συνεχίζει να αποτελεί τμήμα του ακόμα και σήμερα. Επανειλημμένα μου έχει τονίσει ότι ούτε ευδιάκριτα σύνορα το περιβάλλουν, ούτε υπάρχει προειδοποιητική σήμανση τριγύρω· καταλαβαίνεις πού βρίσκεσαι όταν είσαι ήδη μέσα, αλλά και πάλι όχι πάντα.

Ένα άλλο απρόσμενο γνώρισμα του Άπατου Βαρελιού είναι η παραπλανητική αίσθηση οικειότητας και ζεστασιάς που αποπνέει στους ατυχείς επισκέπτες του – σα να μην έφυγες ποτέ από το σπίτι σου. Σ’ αυτό το γνώρισμα αναφέρεται και το ρεφρέν του τοπικού ύμνου που με πάθος και συγκίνηση τραγουδούν τα πλάσματα του Σκότους κατά τη διάρκεια των επεκτατικών τους επιθέσεων:

Σαν το Βαρέλι χίλια δυο τα μέρη αυτού του κόσμου
τα ήθη και τα έθιμα κι εδώ και παντού μοιάζουν,
κι εσύ το χείλος αν διαβείς θα δεις και μοναχός σου
η πλάση όλη μια κοψιά – και τύψεις μη σε σκιάζουν.

«Να παρακαλάς, λοιπόν, να μη βρεθείς κατά λάθος εκεί,» λέει κουνώντας το κεφάλι του ο Ευγένιος μισοαστεία – μισοσοβαρά, «γιατί αρκεί να πιστέψεις έστω και για μια στιγμή ότι δεν έφυγες από το σπίτι σου για να σε αφομοιώσουν. Και τότε…» Αφήνει τη φράση του να την ολοκληρώσει ένα αθώο γελάκι, λες και πρόκειται για γκάφα παιδική. Εγώ όμως το φοβάμαι αυτό το μέρος. Κι ας πηγαινοέρχεται εκεί ο Ευγένιος κάθε μέρα λες και είναι το γραφείο του. Και το φοβάμαι ακόμα περισσότερο από τότε που μου είπε για τους Σιφονιστές. Μάτι δεν έχω κλείσει έκτοτε (ναι, έχουν και τα Ράφια μάτια)…