Κάποιες ιστορίες έχουν δύσκολο ταμπεραμέντο. Είναι πνεύματα απελευθερωμένα, ανυπότακτα, αδάμαστα…
Μερικές κάποτε προσπάθησαν να τις κλείσουν μέσα σε βιβλία, ώστε να διαβαστούν από εκεί, όμως ασφυκτιούσαν περιορισμένες σε σελίδες και δεμένες χειροπόδαρα μεταξύ τους.
Άλλες τις είχαν σωσμένες σε ψηφιακά έγγραφα μέσα σε σκληρούς δίσκους, αλλά παραήταν σκληροί, κι εκείνες, όπως έχετε καταλάβει, δε σηκώνουν πολλά-πολλά…
Είναι και κάποιες που τις έγραψαν στο πόδι, έπειτα τις ξέχασαν μισοτελειωμένες, και εν τέλει βρέθηκαν πεταμένες και πληγωμένες ανάμεσα σε απορρίμματα.
Δεν άργησαν αυτές οι ιστορίες να συνειδητοποιήσουν ότι ήταν πολλές κι ότι όλες μαζί θα μπορούσαν να κάνουν τη διαφορά! Επέλεξαν το δικό τους, μποέμικο τρόπο ζωής και έφτιαξαν το δικό τους Ράφι, το οποίο δηλώνουν ως διεύθυνση επικοινωνίας και αλληλογραφίας, όποτε χρειάζεται.
Μη φανταστείτε όμως ότι μένουν για πολύ στο Ράφι. Τριγυρνάνε εδώ κι εκεί, μόνες τους ή σε ομάδες, και ψάχνουν για άλλες καταπιεσμένες φίλες τους, προκειμένου να τις απελευθερώσουν.
Το boho lifestyle τους ταιριάζει γάντι και το προβάλλουν με έμπνευση κι αφοσίωση. Πιστεύουν ότι αν και δεν είναι το ιδανικό για όλους, δεν έχει τίποτα να ζηλέψει σε σχέση με τον παραδοσιακό τρόπο ζωής μιας ιστορίας. Είναι ευτυχισμένες όταν διαβάζονται κι όταν η παρέα τους μεγαλώνει.
Το Ράφι τώρα με τη σειρά του περιμένει σε κάποιον τοίχο καρφωμένο να γυρίσουν και να του διηγηθούν όλα όσα είδαν, άκουσαν κι έκαναν. Κι όσο τις ακούει, τόσο περισσότερο φαντάζεται ότι και το ίδιο είναι εκεί και βλέπει κι ακούει και κάνει ό,τι κι εκείνες. Το Ράφι ζει μέσα από τις μποέμ ιστορίες που το έφτιαξαν, γνωρίζοντας πως αν δεν ήταν αυτό, εκείνες θα βρίσκονταν ακόμα παγιδευμένες, ξεχασμένες, μισοτελειωμένες…